De normen EN 1047-1 en UL 72 zijn de strengste en meest betrouwbare brandwerende testen, omdat zij niet alleen de brand zelf simuleren, maar ook de gevolgen erna, inclusief de natuurlijke afkoeling.
EN 1047-1
Ontwikkeld in Duitsland en beschouwd als de strengste Europese norm. De test omvat:
- Brandproef: 60 of 120 minuten bij ca. 1090 °C.
- Impact- en vuurtest: de kluis wordt eerst 30 minuten bij 850 °C verhit, daarna van 9,15 m hoogte op puin laten vallen, en vervolgens opnieuw 30 minuten bij 1000 °C verhit, waarna zij op natuurlijke wijze afkoelt.
Classificaties:
- S60P / S120P: bescherming van papier, binnentemperatuur max. 150 °C (177 °C grens).
- S60D / S120D: bescherming van digitale media, max. 50 °C.
- S60DIS / S120DIS: bescherming van zeer gevoelige datamedia, max. 30 °C.
UL 72
Een Amerikaanse norm, inhoudelijk vergelijkbaar met EN 1047-1. Tijdens de test wordt de kluis gedurende 30, 60, 120 of 240 minuten blootgesteld aan ca. 1000 °C.
- Class 350: bescherming van papier (max. 177 °C).
- Class 150: bescherming van microfilm.
- Class 125: bescherming van digitale media (max. 55 °C).
Een valtest kan onderdeel zijn van de procedure, maar is bij UL 72 optioneel. Net als bij EN 1047-1 wordt wel een natuurlijke afkoelperiode toegepast.
Belang van natuurlijke afkoeling
Tijdens een echte brand koelt een kluis pas uren later af en stijgt de binnentemperatuur vaak nog geruime tijd na het blussen. Alleen de normen EN 1047-1 en UL 72 testen expliciet deze afkoelfase. Daarom bieden zij de hoogste graad van bescherming, niet alleen tijdens de brand zelf, maar ook in de kritieke uren erna.